Wschodnia sztuka walki Aikido

„W Europie po raz pierwszy aikido pojawiło się we Francji w 1951 roku kiedy to Minoru Mochizuki, instruktor judo zaczął nauczać niektórych technik aikido. Wynikało to z faktu, że był on także uczniem Morihei Ueshiby. W tym samym czasie oddelegowano do Francji instruktora z Japonii – Tadashi Abe. Można stwierdzić, że pierwsze informacje o aikido trafiły również do Polski wraz z instruktorami judo, bądź też tymi, którzy interesowali się ju-jitsu.

Jak podaje Marek Woźniak, w książce pod tytułem „Aikido – japońska sztuka walki”, osobą kojarzoną z tym okresem jest Zbigniew Krajewski. Z tego samego źródła dowiadujemy się, że wtedy też powstała pierwsza poświęcona aikido interesująca praca magisterska, którą napisał Stanisław Kost, obecnie specjalista od rehabilitacji. Jednak zgodnie z „Historią aikido, napisaną przez Grażynę Borowską, Eugeniusza Głowińskiego i Marię Ptaszyńską, a która została opracowana w Stoczniowym Ośrodku Metodyki Aikido w Szczecinie, pierwsze próby, jeszcze przed Zbigniewom Krajewskim, na gruncie polskim podjął Adam Nicgórski. Według tej publikacji, był on Francuzem, który w 1952 roku przyjechał do naszego kraju, aby rozpocząć studia w Akademii Wychowania Fizycznego. Wtedy podobno założył sekcję aikido, w której praktykowało kilkanaście osób. Jednak brak kontynuacji spowodował, że ślad po działalności tamtej sekcji zaginął. To samo źródło podaje, że następna próba podjęta została dopiero w latach 60, kiedy to trener warszawskiego klubu Józef Kowalski założył sekcję aikido. Niestety także w tym przypadku inicjatywa nie została podjęta i sekcja rozwiązała się.

Nie mamy zatem wielu śladów, ani dowodów czy i w jakim zakresie aikido pojawiło się w tamtych latach w Polsce. Dlatego też za datę i początek rozwoju aikido w naszym kraju przyjmujemy rok 1976. Wtedy to Marian Osiński, zawodnik judo, założył i uruchomił pierwszą w Polsce sekcję aikido w Szczecinie. Rozpoczęła ona działalność zgodnie z naszą wiedzą, 3 stycznia 1976 roku przy Ognisku TKKF „ORKAN”; Jest to o tyle ważne, że dopiero jej uruchomienie zapoczątkowało stały i nieprzerwany rozwój aikido w Polsce. Wszyscy, którzy później ćwiczyli aikido, i wszystkie kluby, które później powstały, w pośredni lub bezpośredni sposób wiązały się z tą pierwszą sekcją. Dlatego też ową kontynuację traktujemy jako rozstrzygający wyznacznik punktu początkowego. Jak zwykle, na początku rozwoju nowego ruchu był ogromny zapał, ale też i wiele nieporozumień. Wynikały one z małej wiedzy i słabego dostępu do materiałów informacyjnych, jak również braku wysoko kwalifikowanych instruktorów.